Human Design en onze monkey mind.
Human Design en de strategie van het hoofd.
Het hoofd is geen strategie in de Human Design, maar wat neemt het een belangrijke plek in in ons leven.
Ik kan er wel een boek over schrijven..
Zo vaak heb ik me mee laten nemen door wat mijn hoofd vindt.
Niet dat het hoofd altijd onzin kletst maar een groot deel van de tijd wel.
Gedachtes die in kringetjes draaien of alle kanten op vliegen.
Hoge verwachtingen neerzetten waar geen mens aan kan voldoen.
Wat dan weer een excuus geeft om iets niet te doen.
Ons denken krijgt heel veel aandacht.
Het begint op school als je goede cijfers haalt, als je slim bent mag je naar een hogere opleiding.
Kun je veel bereiken in het leven. Veel aandacht voor hoofd slimheid, weinig voor creativiteit.
In de schoolbanken wordt bij 9 van de 10 mensen de creativiteit al om zeep geholpen.
Als je niet stil kunt zitten of je kunt concentreren heb je ADHD of een ander labeltje.
Op het moment suprême lukte het me vaak niet om te presteren of neer te zetten wat mijn hoofd bedacht had.
Zakken voor examens was er één van, terwijl ik best wel slim ben.
Heel goed zijn in turnen en dan afgekraakt worden omdat ik het niet kon op de momenten dat het “moest”
Dat heet faalangst.
Ik ben ook echt gaan geloven dat ik dat heb.
Bewijs had ik daarvoor ook. Het was me nooit gelukt om echt iets van betekenis neer te zetten.
Deze diepe onderliggende overtuiging heeft me veel verdriet gebracht.
Ik wilde zo graag begrijpen, slim uit de hoek komen en vooral het antwoord hebben op zoveel vragen.
Niet alleen op die van mezelf, maar ook van anderen.
Op grote levensvragen. Als kind wilde ik al weten wat oneindigheid betekent en hoe groot de hemel was.
Na eindeloos (onder) zoeken, leren was ik echt de wanhoop nabij.
Ergens had ik besloten dat het toch nooit iets zou worden.
Ik was overal, maar niet echt bij mezelf.
Er kwam een verandering toen ik mee ging doen met een Human Design Immersion.
Ik had wel geleerd over mensen met een ongedefinieerd hoofd- en ajna centrum, maar wat het echt betekende begreep ik toen nog niet.
We waren met een groep van 60 mensen. Wat een heel fijn aantal is voor dit soort experimenten.
De groep werd gesplitst in gedefinieerd en ongedefinieerd/open Ajna centrum.
We gingen ieder ook echt naar een andere ruimte en moesten een minuut of tien in stilte bij elkaar zitten. Ervaren wat er gebeurde.
Het werd zo stil in mijn hoofd. Uiteraard ook versterkt doordat we met een hele groep waren.
Ik was me daar nog nooit zo bewust van geweest en wat was het fijn. Het was gewoon even leeg.
Het is ongelooflijk wat er gebeurde toen de groepen weer bij elkaar kwamen.
Ik kon voelen dat mijn hoofd acuut wakker werd.
Ik ging meteen op alert en zoeken naar betekenis, antwoorden. Echt bizar.
Sindsdien weet ik echt wat het is om een open Ajna te hebben en wat er gebeurt als ik in een ruimte ben met gedefinieerde Ajna’s.
Let wel: het betekent niet dat ik me slachtoffer voel van dit open centrum.
Wel dat ik nu meer door heb wat er gebeurt en ik andere keuzes kan maken.
Hoe ga ik daar nu mee om?
Ik kan nog steeds vinden dat ik niet genoeg weet, mezelf verliezen in lezen en leren.
Zodra ik het herken, trap ik op de rem.
Waar ik ook achter ben gekomen is dat lezend leren helemaal niet bij me past.
Maar dat ik meer akoestisch bedraad ben, dus luisterend en ervaringsgericht leren veel makkelijker is voor mij.
Dit zijn de cadeautjes van het ervaren van Human Design.
Het hoofd is een geweldig gereedschap en hebben we ook zeker nodig.
Het krijgt in onze maatschappij alleen te veel credits en haalt ons vaak weg bij wie we echt zijn.
Ook meedoen met een Immersion?
Houd de agenda in de gaten.