Soms waait de dood weer even voorbij
Een lieve kat, een fijne buur, een verre vriendin.
Voor iedereen hetzelfde proces
Onvermijdelijk afscheid en verdriet
Draadjes die één voor één losgekoppeld worden
Rouwen na zoveel jaren samen
Het aardse en het onsterfelijke
Wat gaat de tijd toch snel
En al gaat dit nu niet persoonlijk over mij
Toch komen altijd weer herinneringen
aan eigen afscheid voorbij
De dood die nog zoveel mensen angstig maakt
Nooit meer samen praten, lachen, huilen
Nooit meer aanraken
Nooit meer….
Wat is er nog behalve de herinnering
Maar als je er dicht bij durft te blijven
als de ziel het lichaam verlaat
Dan is er een magie
die ons verdriet niet verstaat
Dan ontstaat er een portaal van Liefde
die het hart ten diepste opent.
En dan is daar….
In de adem van de wind
in de stilte van het hart
in de stralen van de zon
een onverbrekelijk samen
Voor eeuwig en altijd